Pompoensoep. Boeh, boeh, boeh!

Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik heb het niet op pompoensoep. Er is niet een hele duidelijke reden waarom, maar als ik alleen al het woord pompoensoep hoor, word ik weeïg in de maag. Brrr! Gek genoeg merk ik dat pompoensoep juist tot de favorieten hoort van veel van mijn vrienden. Of, beter gezegd, mijn vriendinnen. Pompoensoep lijkt een echt vrouwending te zijn. Net zoals rooibosthee. “Pompoensoep, dat is de rooibosthee onder de soepen.”

Tja, wijvensoep dus. En het ziet er ook gewoon niet zo lekker uit. Een beetje onbestemde roodbruinoranje smurrie, met vaak een scheutje room erdoor en het onvermijdelijke toefje groen. Ik weet het, ik weet het, ik overdrijf. Kreeftsoep ziet er ongeveer hetzelfde uit en dat vind ik heel erg lekker. Maar pompoensoep... Het is ook een beetje een black box, hè? Er gaat van alles in: koriander, gember, kerrie, prei, kaneel. Maar op het einde gaat de staafmixer er in en prrrrffffttttt: roodbruineoranje smurrie.

Halloween
Hoe komt dat toch, dat we in de herfst bedolven worden onder de pompoensoepen? Speelt het in op de overigens prima trend van minder vlees eten? Staat het in één of ander dieetboek dat ik niet ken? Is er een bekende Nederlander die in de Linda, Red of Happinez heeft verkondigd dat pompoensoep hét antwoord is op de economische crisis? Ik denk dat ik lekker Amerika de schuld ga geven! Want er zijn denk ik gewoon heel veel moeders die in het kader van Halloween een gezellige knutselmiddag met de kinderen hebben, waarin een pompoen van zeven kilo met een mes wordt bewerkt. Daarna staat die oranje bol vijf dagen lang buiten in de regen met een klont Bolsius door z’n glimlach heen te schijnen. En daarna wordt er dus soep van gemaakt.

Het kan gelukkig ook anders. Voor stoere-mannen-pompoen-chips: Snijd een stuk pompoen in hele dunne plakjes. Met een kaasschaaf gaat dat heel goed. Verhit dan ruim olijfolie in een hapjespan tot de olie heel heet is. Frituur de chips in etappes een minuutje of twee en laat uitlekken op keukenpapier. Bak als laatste in enkele seconden een handje vol salieblaadjes en een in dunne plakjes gesneden knoflookje. Wees hier echt snel mee, want aangebrande knoflook is niet te vreten. Schep dit door de chips heen, verkruimel een gedroogd chilipepertje over de chips en besprenkel met zout. Spreek af met vrienden. Trek een ijskoud biertje open, zet een DVD'tje van Baywatch op, kijk om je heen als Al Pacino en roep: Whoo-Ha!

Links:
- Happinez kookboek
- Fragmenten Scent of a Woman op Youtube

Omdraaien, trut!

Wentelteefjes, wie is er niet mee groot geworden? Een oud-Hollandsche manier om oud brood om te toveren tot een heerlijk ontbijt of snackje. Ik moest er aan denken toen ik las dat een derde van ons voedsel wordt gegooid, ergens tussen producent en consument. Ik moest er zeker aan denken toen ik las dat in Wenen elke dag evenveel vers brood wordt weggegooid als dat er in de tweede stad van het land wordt geconsumeerd. “Die weggooibroden zijn nodig. Anders ziet het broodschap er zo treurig uit om kwart voor vijf op zaterdagmiddag.” Hoe treurig is dat?

Brood is voor heel veel culturen één van de basiselementen van de voeding en dat is ook in Nederland zo. Volgens mij is Nederland bekend om z’n uitgebreid aanbod aan beleg op dat brood en welk land heeft ooit een minister-president gehad die als favoriete lunch een broodje ouwe kaas met een glas melk noemde? Ik kan ook erg genieten van brood, maar soms gaat het wat minder hard dan je vooraf dacht en voor je het weet zit je dan ook met een stapeltje sneetjes, ja, oudbakken brood. Moet je dat dan, net zoals die supermarkt, zo maar weggooien?

Gelukkig zijn er volksstammen voor ons geweest die met die restjes zaten. En die er niet over peinsden om dit weg te kieperen. Hoeveel broodsoepen bestaan er wel niet? Waarom denk je dat de Italianen crostini en bruschette hebben bedacht? Dacht je dat de Fransen voor de lol met croutons op de proppen kwamen? Allemaal ontstaan om de oude stukjes brood weer om te zetten in iets smakelijks! Met gepaste trots bijgaand dan ook het recept van de Hollandse broodrecycle: wentelteefjes.

Het recept

Breek een ei in een diep bord, giet daar een kopje melk bij en een theelepel kaneel en sla dit luchtig door elkaar. Dompel de vier ouwe boterhammen in dit mengsel en zorg dat beide kanten goed bedekt zijn met het mengsel. Laat een minuut of vijf staan om goed in te trekken. Verwarm dan een koekenpan, laat een klontje boter smelten en bak de doordrenkte bammetjes. Eerst drie minuten aan de ene kant, dan nog eens twee minuten aan de andere kant. Serveren kan met wat poedersuiker, stroop of jam. Daar hoef je geen Kok voor te zijn!

Links:
http://www.fao.org/news/story/en/item/74192/icode/
http://www.wefeedtheworld.nl/

De betoverende blauwe zak van Antonio Mattei

Eten doe je met niet alleen met je mond. Neus en ogen doen zeker mee en smaak is meer dan een dans der papillen. Maar wat is de waarde van de verpakking? In het geval van Antonio Mattei: groot!

Antonio Mattei maakt heerlijke cantuccini, de dubbelgebakken amandelkoekjes uit Toscane. Dat doet het familiebedrijf al sinds 1853 en geloof me, die gasten weten wat ze doen. De biscotti (de andere naam voor cantuccini) zijn niet te hard maar zeker niet te zacht. Gewoon, precies goed!

Niet dat het supermoeilijk is: bloem, suiker, eieren, boter, de rasp van een citroen, een beetje bakgist en natuurlijk amandelen worden tot een soort worst gerold en in een oven gebakken. Meteen daarna wordt deze in diagonale plakjes gesneden en nogmaals gebakken. Vandaar ook de naam biscotti: twee keer gebakken. Eenvoud troef maar toch, en dit geef ik niet graag toe, die van Antonio Mattei smaken beter dan die van mij…

De reden? Naast veel meer ervaring en vakmanschap? De blauwe zak van Mattei met de sierlijke gouden krulletters! Prachtig. En dan dat blauwgroene koord dat kruislings om deze haast adellijke verpakking is gebonden. Een zak Mattei openmaken is betoverend, een feestje en bijna zonde om te doen. Maar ja: het moet om bij de koekjes te komen. Dat doe je dus met aandacht. Langzaam... genietend...

Degene die daar bij was, koestert dat prachtige moment. De rest proeft alleen heerlijke cantuccini en dompelt deze gedachteloos in een glas Vin Santo.

Links:
http://www.biscottimatteideseo.it/prodotti/linea-prodotti-mattei
De koekjes zijn gelukkig ook online te koop: http://www.hethanzehuis.nl/mattei.htm

Alleen maar ...

Côte de bœuf

Kip met citroen en tomaat

Stel: Je gaat naar een onbewoond eiland (of de sinistere versie: naar de gevangenis) en mag voortaan alleen maar één soort vlees eten. Rund, lam, kip, konijn, hert: het maakt niet uit, er is voorraad genoeg. Maar als je de keuze eenmaal gemaakt hebt, is het dag in dag uit alleen maar…


Kip? Een gebraden kip op zondag, met rozemarijn-aardappeltjes en salade vind ik heerlijk! En kip tandoori met naanbrood is natuurlijk ook zalig. Om maar te zwijgen over een geroosterde sateh, naast de rijst en gado gado. Maar altijd kip? Dan eet je dus nooit meer…


Rund! Je kunt toch niet zonder een stokbroodje rosbief met verse peper en gemalen zeezout? Nooit meer een carpaccio onder de Italiaanse zon? En ach en wee: geen bloederige rib-eye, lellend op mijn bord om die fles Bordeaux te ondersteunen? Exit entrecote met knoflook en Provençaalse kruiden. Ik wil niet zonder de smaak van een Bistecca Fiorentina! Maar kan ik zonder de smaak van…

Italiaans worstje

Varken? Nog meer dan kip en rund loopt het varken door alle maaltijden heen. Van ontbijt tot avondsnack, van zomer tot winter, altijd komt Miss Piggy langs. Eieren met spek, Prosciutto di Parma met fruit, jonge tuinbonen met pancetta, lardo di Colonnata op geroosterd brood, uitgebakken kaantjes, alle paté’s uit la France, karbonades met venkel, arrosta di maiale met rozemarijn en knoflook, babi ketjap bij de Indische rijsttafel, een heel speenvarken aan het spit met citroen en laurier in gaten en holen, zo maar chorizo uit het knuisje. Ahhh…Ja, ik denk dat ik voor varken ga! Alhoewel, alleen maar varken betekent nooit meer Coq au Vin en nooit meer Boeuf Bourguignon. Dus misschien toch alleen maar…

Pure Popcorn

“Man krijgt 7,2 miljoen dollars schadevergoeding voor popcornlong”. Gek bericht, dacht ik. Hoe kan popcorn nou schadelijk zijn voor je longen? Zo veel zit er toch niet in popcorn? Popcorn, dat zijn maiskorreltjes met wat olie in een pannetje, en dan pop-pop-pop! En dan doe je er voor zoete popcorn boter en suiker op en voor zoute popcorn … ehhh … zout. Toch? Mis!

Als je niet 2 minuten bij een pannetje maar wel 30 seconden bij een magnetron  wilt staan, dan moet er blijkbaar nog wat anders bij. Naast een kartonnen doosje, papieren zakje en een serie mooie reclames, gaat er een scheutje diacetyl bij. Die laatste moest ik even opzoeken, hoor. Dat diacetyl, of C₄H₆O_2, geeft de magnetronpopcorn de boterachtige smaak. En als er achtig in de omschrijving van een ingrediënt staat, dan word ik kriebelig. Brrrr!
Als mensen graag heel veel haast hebben, dan moeten ze zeker zo’n zakje in hun magnetron knallen en al die seconden tijd besparen. Go Go Go! Ondertussen blijf ik gewoon zo af en toe genieten van een schaaltje pure popcorn. Pannetje op het vuur, klein beetje olie, een kopje maiskorrels erbij, en dan pop-pop-pop!

Het veelvuldig inademen van diacetyldampen tijdens het verwarmen van de popcorn kan leiden tot de longziekte bronchiolitis obliterans. Weinig lucht, piepadem, niet goed. De eerste gevallen van deze longziekte werden geconstateerd bij medewerkers in een popcornfabriek, vandaar de bijnaam popcornlong. Snap ik. Niet leuk, maar als je iedere dag acht uur in een ruimte bent waar liters en liters diacetyl lopen te dampen, ja, dat zie ik gebeuren. De man van 7,2 miljoen at gewoon best vaak een pakje popcorn. Best vaak?!?! Hoeveel moet je eten om dat te krijgen? Volgens het bericht 10 jaar lang elke dag enkele zakjes. Moet die man niet gewoon blij zijn dat ie geen hartverzakking heeft opgelopen?!?!

links:

http://evmi.nl/voeding-gezondheid/amerikaan-krijgt-schadevergoeding-om-popcornlong/
http://en.wikipedia.org/wiki/Diacetyl