Kom uit de kast, hoertjes!

Ik ben een groot fan van verse producten, laat daar geen misverstand over zijn. Ik heb een bak vol met verse kruiden in mijn voortuintje, koop mijn vlees het liefst bij biologische boer Alfredo en mijn favoriete hashtag op twitter is #versislekker. Maar soms krijg je zomaar spontaan een zooitje mensen op bezoek. Of heb je gewoonweg weinig tijd. Hoe zet je dan, zonder boodschappen te kunnen doen en zonder kippen uit je achtertuin te kunnen slachten, tóch een lekkere maaltijd op tafel? Het kan! Met de juiste potjes, blikjes, zakjes en pakjes in je proviandkast maak je zelfs een heerlijk Italiaans viergangenmenu. Vandaag deel één van het vierluik #kokenuitdekast: Spaghetti alla puttanesca, oftewel  'op de wijze van de hoertjes'. 

foto van: feelscript.blogspot.nl/2010/10/spaghetti-puttanesca-and-apple-crisp.html

Kwaliteit
Tja, potjes en blikjes. De conservenindustrie is ruim vertegenwoordigd in het schap van de supermarkt. Allemaal met prachtige etiketten, maar je voelt dat er iets niet klopt, er kleeft iets aan van moderne vluchtigheid en gejaagdheid. Toch is het conserveren van voedsel natuurlijk niet nieuw: al eeuwenlang wordt haring gepekeld, worsten en zalm gerookt en vis en ham gedroogd. Allemaal producten waar ik alleen maar ontzettende trek van krijg! Maar waar gaat het dan tegenwoordig fout? Wat is de weerstand bij veel conserven? Ik denk dat het komt omdat bij de meeste potjes en blikjes de kwaliteit zo vaak de sluitpost wordt van prijs, houdbaarheid (E-nummers), prijs, gebruiksgemak, prijs en ehhh... prijs. Maar het kan ook anders. Het kan ook lekker!


Tomaten in blik

San Marzano D.O.G.

Neem nu tomaten. Meestal zit er vier ons in zo'n blikje. De prijs kan enorm variëren. Van een paar dubbeltjes voor Euroshopper tomaten in blokjes en sap tot bijna twee euro voor een blik hele San Marzano tomaten uit Italië. Af je je nu afvraagt waarom die San Marzano zo duur is, bedenk dan eigenlijk: Hoe kan die ander zo goedkoop zijn? Stel dat je tomatenkweker bent en tien cent voor een blikje kunt krijgen. Laat je dan de zon en de natuur hun werk doen? In hun eigen tempo? Of ga je dat met chemische bestrijdingsmiddelen en groeiversnellers aan de slag voor een zo groot mogelijke opbrengst? En stel dan dat je voor al die tomatenplanten staat. Sommige tomaten zijn nog groen, anderen zijn prachtig rijp en helaas is een aantal tomaten al aan het rotten. Ga je dan alleen de rijpe tomaten plukken en wacht je nog een weekje tot de rest rijp is? En gooi je de rotte weg? Of sjees je in één keer langs alle planten en ruk je alles -groen, rijp, rot- van die plant af? In blokjes gehakt (handig voor de consument, hoeft ie niet meer zelf te hakken) en overgoten met tomatensap (gezoet en gezouten?) valt dat toch niet op. Ik zou het wel weten. Ik denk dat de leverancier van de duppieblikjes het ook wel weet. 

Zwarte knikkers

Taggiasche olijven

Een ander ingrediënt uit het recept wat ik ook graag in huis heb: goeie olijven. Geen allemansvriend, die mediterrane steenvrucht. Met name de zwarte olijven met hun bittere smaak vallen  niet bij iedereen in goede aarde. Ik kan dat wel begrijpen, maar misschien komt het ook omdat ze alleen maar die zwartgeverfde knikkers uit de super kennen. Grapje zeker? Nee hoor. Kijk maar eens op het etiket. Additief E140 maakt olijven groener dan ze eigenlijk zijn en additief E524 en E527 haalt olijven door de zwarte-pieten-fabriek. Zo zien ze  er eigenlijk ook uit: als kleine, ronde, glimmende zwarte pietjes, maar dan zonder pluim. Die verdienen ze natuurlijk ook niet, die pluim. Kies dus liever voor een olijf van een bepaald ras. Bij appels maak je toch ook de keuze tussen Grany Smith, Jona gold of Braeburn, dus waarom zou je dat niet bij olijven doen? De Taggiasche olijven bijvoorbeeld. Het vruchtvlees van deze kleine olijfjes is zacht en bómvol smaak. Kijk, dat doe ik met plezier vanuit het potje in mijn pasta!

Pasta door bronzen schijven

Spaghetti van Martelli

En dan natuurlijk de pasta zelf. Het wordt eentonig en ik zal het dan ook wat korter houden, maar ook daarbij loont een wat hogere prijs al snel. Goede pasta maak je van de beste harde tarwesoort, gekneed met koud water en getrokken door bronzen schijven. Het droogproces wordt gedaan met lage temperaturen en duurt lang, soms wel 50 uur! Hierdoor krijgt de pasta een hoge poreusheid, waardoor de saus zich beter aan de pasta kan hechten. Goedkope pasta... Nou ja, je snapt wel wat ik bedoel.


Recept Spaghetti alla Puttanesca (voor 4 personen)
Daar gaat ie dan. Deel één van het vierluik #kokenuitdekast, losjes gebaseerd op het recept van La Nigellissima: Slut's Spaghetti.
Ingrediënten:

• 1 blikje San Marsano tomaten, 400 gram
• 12 ansjovisjes
• 1 eetlepel gezouten kappertjes
• 100 gram Taggiasche olijven
• 1 gedroogde peperoncino (klein chilipepertje)
• 1 pak Martelli spaghetti, 500 gram
• olijfolie
• knoflook

Bereiding:

Nigella's Spaghetti alla Puttanesca

Kook ruim water (2 à 3 liter), voeg zout toe (3 eetlepels). Voeg de pasta aan het kokende water toe, breng weer aan de kook en haal even een lepel door de pan om te zorgen dat de pasta niet aan de randen, bodem of aan elkaar gaat kleven.

Bak in een diepe koekenpan of hapjespan op laag vuur de knoflook en de ansjovisjes in wat olijfolie. Voeg na 2 minuut de in stukjes gehakte tomaten, de hele olijven, de kappertjes en het verkruimelde pepertje toe en laat zachtjes koken.

Proef wanneer de pasta al dente is en giet deze dan af (bewaar 1 kopje van het kookvocht). Voeg direct aan de saus toe en voeg eventueel wat van het kookvocht om de saus wat losser te maken. Een fles wijn staat ook vast wel in de kast: open rukken die handel en genieten!

Links:

• Biologische boer Alfredo de Lotto
• Nigellissima - Nigella's nieuwste boek in het Engels  en het Nederlands
• voedingcentrum E-nummers

Het vier gangenmenu van #kokenuitdekast:
1) antipasto: Ciappe con funghi misti
2) primo: Spaghetti alla puttanesca
3) secondo: Salsiccia con cannellini
4) dolce: Rocca di Cantucci