Il dolce "Rocca di Cantucci"

Vandaag deel drie van het vierluik #kokenuitdekast: il dolce "Rocca di Cantucci". Ik moet eerlijk zijn; ik ben niet zo van de toetjes. Traditioneel zorg ik er voor dat mijn gasten na het hoofdgerecht gewoon vol zitten. Een lekker straf bakkie espresso en dan weer verder met de wijn. Maar voor een aantal desserts maak ik graag een uitzondering. Vers fruit met sorbetijs bijvoorbeeld. En dingen met chocolade. Maar dan wel met koffie erbij. Want chocolade en koffie; da's een killer van een combi.

Rocca di Cantucci betekent zoveel als rots van cantucci en geeft prima aan hoe deze lekkernij er uit ziet: rommelig, ruw en grof. De basis wordt gevormd door de cantuccini, de chocolade geeft warmte en zoet genieten aan deze knabbel. De espresso bonen tenslotte geven er letterlijk bite aan. En als je nu denkt: ga je dan echt zo maar kauwen op espresso bonen, dat kan toch niet, toch? Ja wel!

Cantuccini
De heerlijke amandelkoekjes uit Toscane... Ik schreef er al eerder over in de betoverende blauwe zak van Antonio Mattei. En natuurlijk had ik ook een #kokenuitdekast dessert kunnen doen van een schaaltje cantuccini en een fles Vin Santo. Maar ja, ik houd van:

Chocolade

Ik houd van chocolade, jazeker, ik ben net een wijf!!! Er bestaan zeer waarschijnlijk chocoladerepen die sjieker, puurderder en een stuk duurder zijn, maar ik vind de repen van Tony Chocolonely super! Wie het verhaal van Tony Chocolonely niet kent (of beter gezegd: de missie van Teun van de Keuken), moet maar eens gaan kijken op www.tonychocolonely.com. Ik heb eigenlijk altijd wel een reep in huis liggen. Wel kies ik dan voor de repen van 180 gram. Voor degene die dat wat klein vinden: Tony is ook verkrijgbaar in plakjes van 1 kg! Wel even op de kleur letten. In het kader van "deze chocolade is anders dan de anderen" staat blauw voor puur en rood voor melk. Het is maar dat je het weet.

Espressobonen

Tja, hier heb ik niet een hele duidelijke mening over. Ikzelf heb altijd Kimbo bonen in huis. Kimbo is verkrijgbaar bij Jumbo in half pond verpakkingen. Wel zo praktisch als je geen espressomachine hebt maar toch dit gerecht zo af en toe wilt maken. Maar als je altijd al Illy drinkt, of Lucaffe, of Mauro of wat dan ook: fine with me. Wat ook kan: een senseo-pad open knippen. Maar dan moet je wel een ontzettende hekel hebben aan je gasten...

Recept
Neem een bakje ter grootte van een botervloot en schik hier een vel bakpapier in. Hoeft niet helemaal netjes, hoor. Vul het bakje met cantuccini en schep hier twee eetlepels espresso bonen op. Schud een beetje heen en weer. Waar het om gaat is dat de espresso bonen een beetje verspreid zijn over de cantuccini. 

Breng ongeveer een halve liter water aan de kook in een steelpannetje en zet het vuur laag. Plaats een schaaltje of diep bord op het steelpannetje. Let er op dat de onderkant het water niet raakt. Breek de reep pure chocolade (180 gram) in brokjes en laat deze langzaam smelten in het schaaltje. Als alle chocolade is gesmolten giet je de warme chocolade over de cantuccini. Laat dit alles op het aanrecht een half uur afkoelen en daarna nog twee uur in de koelkast. Stort de inhoud dan op een snijplank, verwijder het bakpapier, pak  een loei van een koksmes en snijd die donkerbruine bonk in grove stukken. Serveren met espresso, natuurlijk. Succes bij de vrouwtjes verzekerd!

Links:
- Tony Chocolonely
- Kimbo espresso


Het vier gangenmenu van #kokenuitdekast:
1) antipasto: Ciappe con funghi misti
2) primo: Spaghetti alla puttanesca
3) secondo: Salsiccia con cannellini
4) dolce: Rocca di Cantucci