Zoals iedere kookliefhebber heb ik meer kookboeken dan strikt nodig, maar ik blijf er van genieten. Inderdaad: een stevige rij Jamies siert mijn boekenkast, en ook wat cheffen zoals Gordon Ramsay, Marco Pierre White en Jean Luc Novelli. Erg blij ben ik met mijn bijbels, zoals de Silver Spoon, Escoffier en Artusi en ook de TV-koks ontbreken niet: Nigella, Antonio Carluccio, Giorgio Locatelli. Maar mijn collectie bevat ook een aantal minder gangbare boeken. Het marine-smulverhalenboek heb ik gekregen van mijn papa, een gepensioneerde marineman. Dit boek zul je niet snel treffen op de top tien van een selexyz en ik zal er ook niet dagelijks uit koken, maar vermakelijk is het wel!
Grappige namen
Gortschaften (ontbijten),mogen-wij-zwijgen (stamppot van gehakt, aardappelen en kropsla), raasdonders (grauwe erwten met spek, vet en wat aardappels), hutspotsoep (no comment), kruidvatsoep (soep van tomaten, ui, rijst en sambal), dieptebommen (vleeschkroketten), hors de manoeuvre (soort huzarensalade), namokken (desserts), watergruwel (soort gortpap met kaneel en bessensap), oorlammen (borrelen): Culinair is het niet echt hoogstaand: veel rijst, bonen en/of aardappels met spek, vet, vet spek en spekvet, afgewisseld met gedroogde visjes. De restjes worden de volgende dag in een stamppot verwerkt, de derde dag in een soep en dag vier uitgesmeerd op broodjes uit de oven. Gelukkig maken de namen veel goed. Samen met de zwart-wit foto's geven ze een leuk beeld van de eetgewoontes van de marine in die tijd. Eén recept vond ik, ondanks het taalgebruik, erg van deze tijd: ansjovisbroodjes.
Ansjovisbroodjes
Ook de jantjes hadden blijkbaar al door hoe lekker ansjovis is! De schrijver citeert uit een 'Kookles voor Matrozen':
"Snijd brood in vormen en rooster deze of bak ze met wat boter aan weerskanten bruin.
Wrijf eenige ansjovissen door een paardenharen zeef en vermeng deze purée met boter en wat ansjovisnat tot men de vereischte dikte en smaak heeft.
Besmeer de broodjes met dit mengsel, zóó, dat er een hoogte gevormd wordt en garneer ze verder met reepjes ansjovis, fijngehakte peterselie, fijngehakt eiwit en kappertjes."
Wat me opvalt in dit recept was dat er alleen gebruik wordt gemaakt van de witten van het ei. En het eigeel dan? In die tijd wist men vast niet dat eigeel cholesterol verhogend is. En al wisten ze dat, dan hadden die zeebonken dat toch zeker geen probleem gevonden. Waarom dan niet ook het eigeel gebruiken? Misschien is het wel andersom: was er een gerecht waar alleen de eidooiers in gaan en men in ene met allemaal eiwit overbleef en toen dit gerecht bedacht...
Het tweede opvallende vind ik de fijngehakte peterselie. Dit klinkt namelijk wel als verse peterselie en het zou mij verbazen als in het kombuis van een fregat een flinke verzameling potjes verse kruiden zouden staan. Maar goed, bij mij thuis wel en ik moet toegeven: dat zorgt wel voor een frisse noot aan deze ietwat zoutige hap.
Ikzelf zou het bovenliggende ansjovisje voortaan eraf laten: er zit al voldoende ansjovis in de boter en het eet wat makkelijker. En in het kader van dat laatste is het ook een idee om de fijngehakte eiwitten en kappertjes met wat mayonaise te mengen. Dan de verse peterselie er op, misschien nog wat verse zwarte peper en je hebt een heerlijk vier uur snackje. Voor bij de oorlam, of zo!
Links:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten